نیاز کشور در بخش نخ‌های آنتی‌باکتریال تامین می‌شود
صنایع نساجى لیاپود با تولید نخ‌های آنتی‌باکتریال حاوی نانوذرات بخشی از نیاز داخلی را به نخ‌های آنتی‌باکتریال تامین می‌کند، این نخ‌ها در تولید جوراب، زیرپوش و انواع مختلف منسوجات استفاده می‌شود.
نانوذرات در اثر واکنش با غشای خارجی باکتری، موجب تغییرات ساختاری داخل باکتری و در نهایت نابودی آن می‌شود. یون‌های نقره و یا اکسید روی برای طیف وسیعی از باکتری‌ها بسیار کشنده بوده و یک روش رایج برای محافظت در مقابل باکتری‌ها هستند. استفاده از نانوذرات نقره در فرآیند تولید نخ موجب به دام افتادن این نانوذرات در بدنه نخ شده و خاصیت آنتی‌باکتریال با ماندگاری مناسبی را ایجاد می‌کند. از طرفی، به منظور کاهش بوی بدن، باید از ایجاد میکروارگانیسم‌های تولید شده در عرق جلوگیری کرد. نقره دارای خاصیت آنتی‌باکتریال است و با توجه به قابلیت بالای نانوذرات نقره در نفوذ، می‌تواند میکروارگانیسم‌ها را از بین ببرد.
در این راستا صنایع نساجى لیاپود نخ‌های آنتی‌باکتریال حاوی نانوذرات تولید و به بازار عرضه می‌کند. این نخ‌ها که دارای نانوذرات است، باعث ایجاد خاصیت آنتی‌باکتریال، ضدبو و ضد حساسیت در منسوجات می‌شوند و در عین حال دوام بالایی نیز دارند.
از جمله مشتریان این شرکت می‌توان به صنایع فرش ماشینی، پرده‌بافی و بافندگی ژاکارد و جوراب بافی اشاره کرد که مصرف‌کننده انواع نخ‌های پلی استر، پنبه، ویسکوز و اکریلیک و مخلوط آنها هستند.
صنایع نساجى لیاپود عدم رنگ پس‌دهی، ثبات سایشی و شستشویی بالا، ثبات تصعیدی بالا بنا به درخواست مشتری، نرمی و لطافت بی نظیر، شفافیت رنگی بالا، تنوع رنگ و راندمان بافت بالا را به عنوان ویژگی‌های مهم محصولات خود معرفی کرده است.
شرکت صنایع نساجی لیاپود در سال ۱۳۸۲ در شهر صنعتی لیا قزوین به بهره‌برداری رسید و دارای یکی از مجهزترین و بزرگترین خطوط رنگرزی نخ در ایران را دارد.
آشفته‌‌بازار خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا
عضو انجمن صنایع پلیمر ایران گفت: تعداد زیادی از افرادی که از وزارت صمت مجوز خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا را دارند اصلاً تولیدکننده نیستند و در این بازار دلالی می‌کنند. این موضوع موجب تشدید رقابت و افزایش قیمت مواد اولیه شده است.
به گزارش میز نفت ، بررسی وضعیت صنایع پلیمر به عنوان یکی از زیرشاخه‌های صنایع پایین‌دستی پتروشیمی حاکی از آن است که یکی از مشکلات جدی این صنایع کمبود مواد اولیه مورد نیاز آنها است.
کمبود مواد اولیه باعث شده است که برای خرید این مواد از بورس کالا، رقابت شدیدی صورت بگیرد که نتیجه این اتفاق، افزایش قابل ملاحظه قیمت مواد اولیه و در نتیجه افزایش قیمت محصول تولیدی خواهد بود.
از طرفی حضور گسترده دلالان در بازار بورس برای خرید برخی از مواد اولیه موردنیاز صنایع پلیمر نیز باعث تشدید رقابت بین دلال و تولیدکنندگان واقعی شده است.
یکی از تبعات منفی مداخله دلالان در بازار، افزایش قیمت برخی مواد اولیه تا سقف 100 درصد بالای قیمت فوب صادراتی است که موضوع باعث افزایش قیمت دوبرابری برخی کالاهای موردنیاز مردم در داخل کشور شده است.
در این بین یکی از مواد اولیه‌ای که موردنیاز بنگاه‌ها و کارگاه‌های تولیدی است ماده‌ای به نام «پلی‌پروپیلن» است. پلی‌پروپیلن ماده اولیه برای تولید محصولاتی نظیر بسته‌بندی‌ها، فرش ماشینی و مواردی از این دست است. پلی‌پروپیلن یکی از مشتقات پروپیلن است که این ماده از طریق تبدیل پروپان به پروپیلن در واحدهای بالادست پتروشیمی تولید می‌شود. همچنین امکان تولید پروپیلن از متانول در واحدهای MTP نیز وجود دارد.
در حال حاضر بنگاه‌ها و صنایع پایین‌دستی پتروشیمی با کمبود پلی‌پروپیلن برای تولید محصولاتشان مواجه شده‌اند که این موضوع باعث افزایش قابل ملاحظه قیمت پلی‌پروپیلن و در نتیجه افزایش قیمت برخی محصولات تولیدی از این ماده اولیه شده است. در مطالب قبلی با عنوان «چالش‌های صنایع پلیمر/ از رقابت با دلالان در بورس تا کم‌فروشی مواد اولیه توسط پتروشیمی‌ها» و «طمع شرکت‌های پتروشیمی به خام‌فروشی علیرغم نیاز داخلی به مواد اولیه/ پای دلالان چگونه به صنایع پلیمر باز شد؟» به بررسی کلی چالش‌های صنایع پلیمر پرداخته شد و اشاره شد که صنایع پایین‌دستی در سه ماده پلی‌پروپیلن، PVC و پت PET با کمبود مواجه هستند. در این مطلب در گفتگو با مهدی پورقاضی، عضو انجمن ملی صنایع پلیمر ایران به بررسی دقیق‌تر دلایل کمبود ماده اولیه پلی‌پروپیلن و افزایش مشتقات پروپیلن و محصولات تولیدی از آنها پرداخته خواهد شد.
مشروح این مصاحبه به شرح زیر است:
*مشتقات پلی‌پروپیلن در کدام صنایع و بنگاه‌های تولیدی مورداستفاده قرار می‌گیرند؟
فارس: یکی از مواد موردنیاز بنگاه‌های تولیدی در پایین‌دست پتروشیمی‌ها ماده‌ای به نام پلی‌پروپیلن است. لطفا توضیح دهید این ماده اولیه در تولید چه محصولاتی مورداستفاده قرار می‌گیرد. آیا پلی‌پروپیلن به اندازه نیاز در بورس کالا عرضه می‌شود؟
پورقاضی: پلی‌پروپیلن یکی از مواد زیردسته پلی‌الفین‌ها است که مصارف بسیار گسترده‌ای دارد. این ماده در زنجیره‌های پایین دستی در نهایت تبدیل به محصولات مورد نیاز مردم می‌شود. یکی از محصولاتی که مردم با آن آشنایی دارند و از پلی‌پروپیلن تولید می‌شود گونی است.
یعنی برای تولید الیاف‌های گونی در کارگاه‌ها از پلی‌پروپیلن استفاده می‌شود. همچنین از دیگر موادی که از پلی‌پروپیلن تولید می‌شود می‌توان به ظروف یکبار مصرف، بسته‌بندی مواد غذایی و موارد مشابه آن اشاره کرد. در صنعت خودرو بیش از مابقی پلیمرها از پلی‌پروپیلن استفاده می‌شود. همچنین در صنایع نساجی و تولید فرش ماشینی و موکت نیز این ماده کاربرد دارد.
در بازار صنایع پایین‌دستی رقابت شدیدی بین بنگاه‌ها و شرکت‌های تولیدی برای خرید پلی‌پروپیلن وجود دارد که این رقابت شدید باعث افزایش قیمت این ماده اولیه شده است. ولی از دو هفته پیش تا به الان با سقوط قیمت دلار کمی از رقابت برای خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا کاسته شده است، اما هنوز هم این ماده اولیه به دلیل تولید کم واحدهای بالادستی پتروشیمی با رقابت قیمتی در بورس کالا به فروش می‌رسد.
در هفته‌های قبل رقابت برای خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا باعث افزایش قیمت این ماده اولیه تا 112 درصد بالای قیمت فوب نیز شده بود، اما در هفته اخیر این رقم به 48 درصد بالای قیمت فوب(قیمت محصول وارداتی روی عرشه کشتی در مقصد) رسید.
دقت کنید که این افزایش قیمت پلی‌پروپیلن که ماده اولیه بسیاری از صنایع است، در نهایت باعث افزایش قیمت محصولاتی می‌شود که برای مصرف به دست مردم می‌رسد. مثلاً وقتی قیمت این ماده اولیه 112 درصد بالای قیمت فوب است، یعنی قیمت آن دو برابر شده، قطعا قیمت گونی پلاستیکی و ظروف یکبار مصرف و مواردی از این دست نیز افزایش قابل توجهی خواهند داشت.
*رمزگشایی از دلایل افزایش قیمت پلی‌پروپیلن در بورس کالا
فارس: چه دلایلی باعث شده است که رقابت شدیدی برای خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا شکل بگیرد؟
پورقاضی: پس همانطور که اشاره کردم افزایش قیمت خیلی از کالاهای مصرفی مردم ناشی از افزایش قیمت پلی‌پروپیلن مورد نیاز در صنایع پایین‌دست پتروشیمی‌ها است و این افزایش قیمت نیز ناشی از رقابت شدید بین تولیدکنندگان است، حالا چرا این رقابت این قدر شدید صورت می‌گیرد؛ به دو دلیل، 1- کاهش عرضه پلی‌پروپیلن توسط پتروشیمی در بورس کالا و 2- افزایش تقاضای بنگاه‌های تولیدی برای خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا.
افزایش تقاضای پلی‌پروپیلن ناشی ظرفیت‌های کاذبی است که توسط وزارت صمت به آنها پروانه تولید داده شده است؛ یعنی تعداد زیادی از افرادی که هم اکنون از وزارت صمت مجوز خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا را دارند اصلاً تولیدکننده نیستند بلکه در این بازار دلالی می‌کنند.
در نتیجه حضور این تولیدکننده‌نماها یا دلالان در این بازار باعث تشدید رقابت و افزایش قیمت‌ها شده است. در این فرایند معیوب مقدار زیادی از مواد اولیه (پلی‌پروپیلن) به جای این که در اختیار تولیدکنندگان واقعی قرار گیرد، به دلالان می‌رسد و آنها نیز این مواد اولیه را در بازار آزاد با قیمت‌های بالا به تولیدکنندگان می‌فروشند.
البته علیرغم افزایش تقاضای کاذب برای خرید پلی‌پروپیلن، عرضه این ماده در بورس کالا نیز نسبت به گذشته کاهش پیدا کرده است. پتروشیمی‌ها حدود 5 تا 10 درصد از میزان عرضه پلی‌پروپیلن تولیدی خود در بورس کالا را کاهش داده‌اند که این موضوع دلایل مختلفی دارد.
شاید ترجیح پتروشیمی‌ها این باشد که پلی‌پروپیلن را به صورت مستقیم در بورس کالا عرضه نکنند و به شکل غیرمستقیم وارد این بازار کنند. به طور کلی دلیل اصلی افزایش قیمت پلی‌پروپیلن، افزایش تقاضا است و کاهش 5 الی 10 درصدی عرضه این ماده در بورس کالا تأثیر زیادی بر افزایش قیمت آن نداشته است و باید فکری به حال تقاضای کاذب دلالان برای خرید این ماده از بورس کالا شود.
افزایش قیمت محصولات تولیدی از پلی‌پروپیلن به دلیل تحریم‌های آ‌مریکا نیست، بلکه همان طور که اشاره کردم، ریشه اصلی مشکل در داخل کشور بوده و ناشی از تعیین سهمیه‌های غیرمنطقی توسط وزارت صمت برای شرکت‌هایی است که اصلاً تولیدکننده نیستند. از طرفی پتروشیمی‌ها نیز باید کف عرضه مشخص شده برای پلی‌پروپیلن در بورس کالا عرضه کنند که در حال حاضر این کار صورت نمی‌گیرد.
*غفلت شرکت ملی پتروشیمی از احداث واحدهای تولیدکننده پروپیلن
فارس: اشاره کردید که یکی از دلایل ایجاد رقابت کم بودن تولید و عرضه پلی‌پروپیلن در بورس کالا است. برای حل این مشکل چه راهکاری را پیشنهاد می‌دهید؟
پورقاضی: شرکت ملی صنایع پتروشیمی باید برای تولید پلی‌پروپیلن مورد نیاز واحدهای پایین‌دستی برنامه‌ریزی کند، یعنی باید اقدام به احداث واحدهای پتروشیمی کند که محصول آنها پلی‌پروپیلن است. احداث این پتروشیمی‌ها توجیه اقتصادی دارد، اما برای هدایت سرمایه‌گذاران به سرمایه‌گذاری برای احداث پتروشیمی‌های تولیدکننده پلی‌پروپیلن، شرکت ملی صنایع پتروشیمی باید امنیت و اعتماد لازم را برای سرمایه‌گذاران فراهم کند. به هر حال در شرایط بی‌ثباتی اقتصاد ریسک سرمایه‌گذاری در بخش تولید افزایش می‌یابد و این ریسک باید توسط سیاست‌گذار پوشش داده شود.
در حال حاضر ظرفیت تولید متانول و اوره و آمونیاک خیلی بیشتر از نیاز داخل است و کسانی که الان برای احداث واحدهای متانولی سرمایه‌گذاری کرده‌اند به دنبال صادرات این محصولات هستند و سیاست‌گذار یعنی شرکت ملی صنایع پتروشیمی باید به گونه‌ای سیاست‌گذاری کند که به جای جذب سرمایه برای احداث واحدهای متانولی، این سرمایه برای احداث واحدهای تولیدکننده پروپیلن مورد استفاده قرار گیرد .
از طرفی امکان تبدیل متانول مازاد در کشور به پروپیلن در واحدهای MTP وجود دارد و می‌توان با تبدیل متانول به پروپیلن و سپس تبدیل پروپیلن به پلی‌پروپیلن، تولید و عرضه این ماده اولیه که موردنیاز بنگاه‌های تولیدی است را افزایش داد. ولی خب، متأسفانه سیاست فعلی شرکت ملی صنایع پتروشیمی به این موضوع متمرکز نبوده است و سیاست این بوده که روی تولیدات ساده‌تری با احداث واحدهای متانولی سرمایه‌گذاری صورت بگیرد و اتفاقا مشکل اصلی کمبود تولید پلی‌پروپیلن در کشور از همین سیاست ناقص ناشی می‌شود.
پس تا به اینجای کار عرض کردم که یکی از دلایل اصلی گرانی برخی محصولات از جمله گونی، انواع بسته‌بندی، ظروف یکبار مصرف، موکت، فرش ماشینی و مواردی از این دست مربوط به افزایش قیمت مواد اولیه آنها (پلی‌پروپیلن) است که این افزایش قیمت مواد اولیه ناشی از وجود رقابت شدید برای خرید آن از بورس کالا است.
این رقابت شدید ناشی از کاهش عرضه و افزایش تقاضا برای خرید این ماده اولیه است که بین این دو گزینه، وزن اصلی مربوط به افزایش تقاضای ناشی از حضور دلالان و تولیدکننده‌نماها برای خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالاست.
*پیشنهاد اصلاح سهمیه مواد اولیه واحدهای پلیمری بر اساس میزان پرداخت مالیات بر ارزش افزوده
فارس: برای جلوگیری از حضور دلالان در بورس کالا برای خرید پلی‌پروپیلن چه پیشنهادی دارید؟
پورقاضی: برای جلوگیری از حضور دلالان و خرید مواد اولیه توسط آنها و حذف تقاضای کاذب باید سامانه بهین‌یاب در وزارت صمت در تعیین سهمیه‌های خرید متقاضیان تجدیدنظر کند، زیرا تعداد زیادی از این متقاضیان شرکت‌های کاغذی دارند و واقعا تولیدکننده نیستند. در حال حاضر قرار است این سامانه بر اساس میزان خرید پلی‌پروپیلن در سال‌های گذشته سهمیه‌های واحدهای تولیدی (واقعی و کاغذی) را تعیین کند که این موضوع مشکلی را حل نمی‌کند، زیرا در سال‌های گذشته هم واحدهای تولیدی واقعی و هم تولیدکننده نماها خریدار این محصول از بورس کالا بوده‌اند و این اقدام تکرار اشتباهات گذشته است.
به نظر بنده این سهمیه‌ها باید برمبنای فروش واقعی بنگاه‌ها تعیین شود، نه میزان خرید آنها. در این صورت می‌توان به راحتی تولیدکننده نماها و دلالان را از پروسه خرید پلی‌پروپیلن از بورس کالا حذف کرد. اخیراً هم طرحی به نام طرح افق در وزارت صمت برای حل این مشکل در حال اجرا است. در این طرح ملاک تعیین سهمیه پلی‌پروپیلن برای واحدهای تولیدی باید بر اساس میزان مالیات بر ارزش افزوده این واحدها باشد.
مالیات بر ارزش افزوده نشان می‌دهد که هر بنگاه تولیدی چه میزان تولید داشته است و بدین صورت به چه میزان پلی‌پروپیلن برای این تولید نیاز است. در نتیجه اگر طرح افق برای بازبینی و اصلاح سهمیه پلی‌پروپیلن واحدهای تولیدی بر اساس اطلاعات موجود در سامانه مالیاتی اقدام کنند، به راحتی می‌توان تقاضای کاذب در این حوزه را از بین برد. در نتیجه رقابت شدید برای خرید این محصول از بورس کالا از بین می‌رود و قیمت پلی‌پروپیلن کاهش می‌یابد و در انتها محصولی که از پلی‌پروپیلن تولید شده و به دست مردم می‌رسد قیمت کمتری خواهد داشت.
*چرا قیمت پوشک بچه در کشور افزایش یافت؟
فارس: یکی از مشتقات پروپیلن، سوپرجاذب‌ها هستند که در تولید پوشک بچه مورد استفاده قرار می‌گیرند. الان قیمت پوشک هم خیلی افزایش یافته است. دلیل این افزایش قیمت چیست؟
پورقاضی: یکی از مشتقات پروپیلن SAP یا سوپرجاذب‌ها هستند که از پلی‌پروپیلن و یک افزودنی اکسید کلسیم تولید می‌شود. سوپرجاذب‌ها در تهیه پوشک بچه مورد استفاده قرار می‌گیرد و اتفاقا دلیل افزایش قیمت پوشک نیز ناشی از افزایش قیمت مشتقات پروپیلن مثل سوپرجاذب‌ها است. در تولید پوشک نوعی افزودنی، مورد نیاز صنایع تولیدکننده است که این افزودنی جاذب رطوبت بوده و هم اکنون نیاز کشور به این افزودنی از طریق واردات تأمین می‌شود.
واردات این افزودنی نیز در ماه‌های اخیر بسیار سخت شده و قیمت این ماده به شدت افزایش یافته است. در نتیجه با افزایش قیمت افزودنی اکسید کلسیم قیمت سوپرجاذب‌ها یا SAP افزایش می‌یابد و در نتیجه قیمت پوشاک نیز به صورت قابل توجهی افزایش یافته است.
فارس: امکان تولید افزودنی سوپر جذاب در داخل کشور وجود دارد؟ به هر حال باید فکری برای حل این مشکل کرد.
پورقاضی: امکان تولید این ماده افزودنی که هم اکنون از خارج از کشور وارد می‌شود وجود دارد و ما می‌توانیم این ماده را خودمان تولید کنیم. ولی متأسفانه سیاست‌گذاری‌ها به گونه‌ای نبوده است که پتروشیمی‌ها به سمت تولید این ماده افزودنی حرکت کنند. تکنولوژی تولید این ماده خیلی هم پیچیده نیست و اگر انگیزه لازم ایجاد شود، پتروشیمی‌ها می‌توانند برای تولید این ماده اقدام کنند و در این صورت با کاهش قیمت مواد اولیه موردنیاز صنایع پوشاک قیمت این محصول نیز کاهش می‌یابد.
منبع : فارس
رشد 3 برابری قیمت محصولات پلاستیکی
صنعت پلاستیک کشور، از آن دست صنایعی است که این روزها به دلیل نوسانات نرخ ارز، شاهد نوعی رونق در صادرات بوده به گونه ای که حجم زیادی از تولید داخل به سایر کشورها صادر می شود.
به گزارش تجارت‌نیوز، صنعت پلاستیک کشور، از آن دست صنایعی است که این روزها به دلیل نوسانات نرخ ارز، شاهد نوعی رونق در صادرات بوده به گونه‌ای که حجم زیادی از تولید داخل به سایر کشورها صادر می‌شود. «حسین دُر»، رییس اتحادیه صنایع پایین‌دستی پتروشیمی تولیدات محصولات پلاستیکی معتقد است تولید صنف متبوعش نسبت به مدت مشابه سال گذشته تا 25 درصد رشد داشته و میزان صادرات نیز به همین میزان افزایش داشته است.
به گفته او به دلیل گران شدن نرخ ارز قیمت این محصولات در بازار داخل بین ۳ تا ۴ برابر بالا رفته که همین موضوع باعث کاهش میزان تقاضای خانگی برای این محصولات نسبت به سال گذشته شده است. بر اساس این گزارش؛ در حالی که گفته می‌شود حدود ۹۰ درصد مواد اولیه محصولات پلاستیکی از داخل کشور تامین می‌شود و احتیاجی به کالاهای وارداتی نیست و تنها ۱۰درصد از کالاهای مصرفی در حوزه پتروشیمی وارد کشور می‌شود و تولید آن در داخل به‌صرفه نیست، چرا باید این محصولات تحت تاثیر گرانی و ارزانی نرخ ارز قرار گیرد و به یک‌باره با رشد سه تا چهار برابری مواجه شود؟
کلیه دستگاه‌های نایلون و نایلکس ایرانی است
«حسین در» در ادامه سخنان خود به چرایی افزایش 3 تا 4 برابری قیمت نایلون و نایلکس اشاره کرد و گفت: «این موضوع به گران شدن مواد اولیه برمی‌گردد زیرا این مواد بر اساس ۹۵ درصد قیمت فوب خلیج فارس و ضرب آن در قیمت روز ارز نیمایی محاسبه می‌شود و با توجه به افزایش سه برابری نرخ دلار از سال گذشته تاکنون قیمت این مواد نیز رشد داشته است.
این مقام مسئول در اتحادیه صنایع پایین دستی پتروشیمی در ادامه افزود: « در بخش تولیدات نایلون‌های فریزر و کیسه‌های زباله کلیه دستگاه‌ها ایرانی است، وارداتی انجام نشده و پیچیدگی فناوری در بخش ماشین‌آلات این محصولات وجود ندارد اما در بخش‌های دیگر این صنعت تامین ماشین‌آلات با مشکل روبرو شده به گونه‌ای که طی دو سال گذشته ماشین‌آلات به ندرت وارد شده و به‌طور منظم واردات نداشته‌ایم.»
ارز نیمایی محصولات پلاستیکی را گران کرد
رییس اتحادیه صنایع پایین دستی و پتروشیمی در ادامه با تاکید بر اینکه هزینه‌ها و میزان تولیدات بالا رفته است، گفت: «همین موضوع باعث شده تا میزان تقاضای خانوارها کم شود اما در مقابل میزان صادرات این محصولات به کشورهای دیگر رشد داشته است و میزان تولیدات این محصولات نیز در این مدت بین ۲۰ تا ۲۵ درصد رشد داشته است.»
او گفت: «دلیل اصلی که باعث شد صنعت پلاستیک کشور قیمت محصولات تولیدی خود را افزایش دهد این بود که طی اردیبهشت ۹۹ تا شهریورماه قیمت ارز نیمایی بالغ بر پنجاه درصد افزایش داشت و به قیمت بیست و یک هزار تومان رسید که مبنای قیمت پایه مواد اولیه پتروشیمی‌ها قرار گرفت.»
رییس کمیته انرژی اتاق تعاون ایران ادامه داد: «با توجه به کمبود ارز در داخل کشور واردات محصولات پلاستیکی به کشور تقریبا به صفر رسیده و عملا وارداتی در این حوزه صورت نمی‌گیرد اما در مقابل صادرات این محصولات رونق گرفته و در حال حاضر به ۶۰ کشور دنیا صادرات پلاستیک انجام می‌شود.»
از او پرسیدم چرا با وجود اینکه حدود ۹۰ درصد مواد اولیه این محصولات را شرکت‌های پتروشیمی ایران و در داخل کشور تامین می‌کنند باز هم قیمت‌ها را با دلار محاسبه می‌کنید؟ که در پاسخ به این پرسش گفت: «فرمول قیمت‌گذاری بر اساس دستورالعمل ستاد تنظیم بازار در سال ۱۳۹۲ تعیین شده که میزان سود و قیمت‌ها اینگونه محاسبه شود و قیمت مواد اولیه در بازار بورس نهایی می‌شود.»
این عضو اتحادیه صنایع پایین‌دستی در ادامه افزود: «تقریبا ۳۲ درصد بازار عراق، ۷۴ درصد بازار افغانستان، ۲۰ درصد بازار آذربایجان و ترکمنستان، ترکیه و ارمنستان از محصولات پلاستیک ساخت ایران است ضمن آنکه به کشورهای قرقیزستان، عمان و کویت نیز صادرات پلاستیک صورت می‌گیرد.»
«حسین در» میزان صادرات این محصولات را در سال ۱۳۹۴ بر اساس آمار وزارت صمت حدود ۳.۱ میلیارد دلار اعلام کرد و گفت: «پس از سال ۱۳۹۴ میزان صادرات محصولات پایین دستی پتروشیمی به روزرسانی نشد اما برآوردهای ما حاکی از آن است که این میزان افزایش یافته و به رقمی حدود ۳.۸ میلیارد دلار رسیده است.»
چرا محصولات پلاستیکی با نرخ ارز محاسبه می‌شود؟
برآیند سخنان حسین در و البته قیمتی که در بازار وجود دارد، کاهش استقبال و کشش مردم به صمت محصولات پلاستیکی است. اما در واقع این محصولات از معدود کالاهایی است که به سایر بازارهای دیگر نیز مرتبط هستند و هر تغییری در قیمت آنها بر روی بازارهای دیگر نیز اثر خواهد گذاشت.
قیمت نایلون و پلاستیک از سال گذشته تاکنون نوسانات زیادی پشت سر گذاشته و هر روز شاهد افزایش قیمت این کالاها هستیم تاجایی‌که گرانی ظروف یکبار مصرف باعث نارضایتی اصناف شده است. در بین اصناف مختلف، لبنیات‌فروشان بیش از همه از گرانی ظروف یکبار مصرف متضرر شده‌اند، زیرا محصولاتی مانند شیر، ماست، پنیر، کشک و… در این ظروف عرضه می‌شوند. فعالان این صنف معتقدند؛ بزرگترین مشکل‌شان نبود نظارت مناسب بر پتروشیمی‌هاست زیرا عملکرد نه چندان مشخص پتروشیمی‌ها باعث شده تا بازار پلاستیک در داخل دچار نوسان همیشگی باشد و قیمت‌ها هر روز روندی افزایشی داشته باشند.
آنها دلیل اصلی گرانی پلاستیک و نایلون در کشور را عملکرد پتروشیمی‌ها عنوان می‌کنند. این در حالی است که هدف از تاسیس پتروشیمی‌ها این بوده که به کمک صنعت و اشتغال کشور بیایند ولی درحال‌حاضر، این پتروشیمی‌ها هستند که سوددهی بالایی دارند و صنایع پایین دستی آنها برای تامین مواد اولیه با مشکلات عدیده‌ای روبرو هستند. گفتنی است؛ در سال ۱۳۹۷ نیز این داستان تکرار شده بود و قیمت پلاستیک تا ۴ برابر رشد داشت. در آن سال نیز پتروشیمی‌ها مواد اولیه را به صورت قطره‌چکانی به تولیدکنندگان می‌دادند و همین باعث گرانی این محصولات در بازار شده بود و در این سال از سفره‌های معمولی و یک بار مصرف گرفته تا لوازم‌التحریر و تراش و پاک کن و حتی جلد دفتر و کتاب قیمت‌شان تا ۴ برابر بالا رفت.
منبع: اعتماد
گلایه فعالان اتاق بازرگانی البرز: قیمت مواد اولیه پلاستیک هفتگی افزایش می یابد
به گزارش خبرگزاری فارس از کرج، مجید غیاثی، عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی البرز، امروز در جمع خبرنگاران، با اشاره به اینکه فعالیت صنعت پلیمر از سال 1344 و با تاسیس شرکت «پولیکای کرج» وابسته به پتروشیمی آبادان در استان البرز پایه ریزی شد، گفت: در کنار شروع این فعالیت، صنایع کوچک، متوسط و بزرگ این صنعت نیز در البرز پا گرفت و پلیمر استان به مروز توسعه یافت تا به زمان کنونی رسید.
این عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی البرز تاکید کرد: در حال حاضر نیز، صنایع تکمیلی صنعت پتروشیمی که صنایع پلاستیکی هستند به دو بخش وابستگی دارند، یک مورد خود صنعت پتروشیمی است که بابت خرید مواد اولیه تولید داخل و همچنین تولیدات خارجی صنعت پلیمر به آن وابسته است؛ در این میان خیلی از مواد اولیه مورد نیاز این صنعت نیز در ایران تولیدی ندارد و باید از خارج کشور وارد شود.
وی بیان کرد: از نظر اشتغال زایی نیز صنعت پلاستیک جزو برترین صنایع است؛ در این صنعت به صورت کارگاهی و با سرمایه اندک می توان کار کرد و برای حدود ۲۰ نفر اشتغال زایی داشت، البته تحقق این مهم یعنی راه اندازی کارگاه های کوچک و با اشتغال مناسب تنها بر پایه اقتصاد درستی که تورم آن بیش از 50درصد نباشد، میسر است.
وی با اشاره به اینکه اگر اقتصاد کشور ثبات داشته باشد در صنعت پلاستیک می توان با سرمایه اندک کارگاه های کوچک تولیدی راه اندازی کرد، افزود: در کنار آن به تبع راه اندازی کارخانه های متوسط و بزرگ در صنعت پلاستیک نیز محقق می شود، کما اینکه در استان البرز تمامی این ظرفیت ها وجود دارد.
غیاثی ضمن تاکید بر اینکه صنعت پلاستیک نیز همانند باقی صنایع در شرایط حال دچارعدم ثبات و نقدینگی، تغییر پی درپی نرخ ارز و در نتیجه تغییرات پیاپی محصولات تولیدی است، گفت: در نهایت تمامی موارد فوق منجر به این شده که تولیدکنندگان صنعت پلاستیک در فروش با مشکل مواجهه شوند.
وی با اشاره به اینکه صنعت پلاستیک در البرز اکنون صنعتی قوی است اما صنعتگران این بخش در بحث نقدینگی، تامین مواد اولیه و فروش با مشکل مواجهه هستند، عنوان کرد: اگر این مشکلات نباشد البرز می تواند قطب تولید پلاستیک ایران باشد، چه بسا درحال حاضر جایگاه البرز در صنعت «پی وی سی» کشور جایگاه سوم یا در نهایت چهارم است.
نائب رئیس انجمن تخصصی صنایع همگن پلاستیک استان البرز توضیح داد: در حال حاضر در بحث مواد اولیه صنعت «پی.وی .سی» هر هفته به صورت متغیر از ۵ تا ۱۲ درصد افزایش قیمت از سوی صنعت پتروشیمی صورت می گیرد، کماینکه در بحث تامین مواد اولیه خارجی این تغییر قیمت ها بیشتر است و هر هفته نیز گران تر از قبل می‌شود.
وی تشریح کرد: یک تولید کننده صنعت «پی .وی .سی» از زمان خرید مواد اولیه تا فروش محصول نهایی بیش از یکماه زمان نیاز دارد، از طرفی تا مجدد مواد اولیه را تهیه کرده و به تولید برسد دوماه مان می‌برد؛ این در حالی است که هفته ای حدود ۵ درصد موارد اولیه مورد نیاز بخش تولید آن گران می‌شود؛ به عبارتی بعد از ۸ هفته با افزایش ۴۰ درصدی در زمینه خرید موارد اولیه مواجهه می‌شود و طی این مدت چنین سودی نداشته و در واقع زیان نیز کرده است.
غیاثی با این توضیح که باید جلوی افزایش قیمت های پی در پی از سوی دولت گرفته شود، عنوان کرد: محصولات تولیدی صنعت «پی وی سی» در شاخه‌هایی مانند ساختمان سازی، خطوط انتقال آب و فاضلاب به کار می‌رود، وقتی در این موارد گرانی حاصل می‌شود، طبیعی است که دیگر شاخه‌ها نیز با افزایش قیمت مواجهه شود.
وی در بخش دیگری درخصوص میزان وابستگی کنونی دیگر صنایع، به صنایع پلاستیکی تولید داخل به دلیل شرایط تحریمی و عدم ورود برخی کالاهای وارداتی، توضیح داد: در بحث مواد اولیه توجه به کیفیت و اینکه از نظر اقتصادی تأمین این مواد از داخل یا خارج به صرفه باشد باید توجه داشت، از طرفی یکی از محاسن تحریم‌ها این بوده که در داخل کشور به ابداع‌ها و تولیداتی جدید در حوزه پلاستیک رسیده ایم اما باید به قیمت تمام شده برای این کار و زمانی که صرف تولید آن شده نیز دقت داشته باشیم.
عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی البرز عنوان کرد: ما باید به سوی تولید مواد اولیه ای حرکت کنیم که نمونه آن در دنیا نیست یا کمتر تولید می‌شود.
وی در پایان با تاکید بر اینکه صنعتگران حوزه پلاستیک در داخل کشور بابت تحریم‌های اعمال شده در حال زیان دادن هستند، عنوان کرد: به عنوان نمونه برای واردات موارد اولیه در حال صرف زمان و فکر بیشتری شده ایم که این خود موجب خسارت است؛ چون به عنوان یک تولید کننده باید بر روی مواردی متمرکز شویم که ارزآوری و سودآوری بیشتری برای کشورمان به همراه داشته باشد.
انتهای پیام/ج
3 مشکل اصلی تولید پروپیلن‌ها در کشور
مشکل تامین خوراک مورد نیاز برای واحدهای تولید پلیپروپیلنها مهم‌ترین معضل این صنعت است که نیاز به اصلاح جدی فرآیندهای موجود دارد.
به گزارش ویکی پلاست به نقل از دنیای اقتصاد، این در حالی است که رشد مصرف پلیپروپیلنها به‌عنوان یکی از مواد اولیه پرکاربرد در صنایع تکمیلی به‌صورت روزافزونی در حال خودنمایی است و این روند کلی به افزایش تقاضای آن در ایران و جهان منجر می‌شود آن‌هم در شرایطی که رشد تقاضای کشورمان بیشتر از کشورهای مشابه است.
ظروف یک‌بارمصرف و ملزومات بسته‌بندی در کنار صنایع گسترده نساجی از جمله بازارهای مصرف اصلی این کالاست آن‌هم در شرایطی که شیوع ویروس کرونا تقاضای بیشتری را برای این گروه کالایی برای تولید ماسک و اقلام مشابه بهداشتی و درمانی رقم زده است.
این موارد در نهایت ضرورت رشد تولید پلیپروپیلنها را در کشور به همراه داشته و البته تقویت بازارهای صادراتی برای محصولات نهایی هم به افزایش تقاضای این مواد اولیه افزوده است.
با توجه به این موارد نیاز به تامین مستمر و فزاینده پروپیلن باید به‌عنوان یکی از رویکردهای استراتژیک در صنعت پتروشیمی مورد توجه قرار گیرد که با طرح‌هایی که ممکن است تا آغاز به کار آنها 7 تا 10 سال زمان نیاز داشته باشد در تضاد است بنابراین باید با نگاهی تخصصی به این بحث نگریسته شود آن‌هم در شرایطی که تقاضای فزاینده سال‌های آینده نیز باید مورد توجه باشد.
«رضا محتشمی‌پور»، کارشناس بازار و صنعت محصولات پتروشیمی توجه به مصرف خوراک در دسترس و بعضا ارزان‌تر سبک همچون گاز طبیعی، نیاز به اصلاح سیاست‌گذاری بر قیمت خوراک و تفکیک بخش حاکمیتی صنعت پتروشیمی از پالایش؛ سه معضل اصلی تامین پروپیلن به‌عنوان اصلی‌ترین ماده اولیه تولید پلی‌پروپیلن‌هاست که باید مورد توجه قرار گیرد.
رضا محتشمی‌پور، قائم‌مقام بورس‌کالا و کارشناس بازار و صنعت محصولات پتروشیمی در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» به معضل کمبود عرضه پلی‌پروپیلن در کشور پرداخت و گفت: در موضوع پلی‌پروپیلن مشکل اصلی تامین این محصول در کشور مربوط به ضعف عرضه خوراک است؛ زیرا در حال حاضر ظرفیت فعلی کشور برای تولید پلی‌پروپیلن نزدیک به یک میلیون و 300 هزارتن برآورد می‌شود؛ درحالی‌که تولید آن حدود 900 هزار تن است.
پیش‌بینی می‌شود بیش از 300 هزار تن ظرفیت خالی برای تولید این ماده در کشور وجود داشته باشد. با توجه به آمار و ارقامی که در میزان عرضه و تقاضای محصول پروپیلن در تابلوی بورس کالا به ثبت رسیده است، انتظار می‌رود نزدیک به همین مقدار یعنی کمتر از 300 هزار تن نیاز به افزایش عرضه پلی‌پروپیلن در زنجیره تولیدی این محصول داشته باشیم.
البته چنانچه این اتفاق رخ دهد بلافاصله با رشد تقاضا همراه خواهیم بود؛ زیرا تجربه نشان داده است هر زمان که میزان عرضه‌ها به شکلی پایدار و بدون تنش انجام شود، تقاضا برای این محصول افزایش می‌یابد.
وی درخصوص مشکل تامین خوراک برای پلیپروپیلنها بیان کرد: چند مساله در بروز این مشکل دخیل هستند که مهم‌ترین آن سیاست قیمت‌گذاری (اشتباه) خوراک است که باعث شده صنعت پتروشیمی ایران به سمت خوراک‌های سبک‌تر نظیر گاز متان پیش برود که در این حالت جذابیت تولید محصولاتی مثل پروپیلن کاهش می‌یابد.
به دلیل نوع قیمت‌گذاری و عدم صرفه اقتصادی، شرکت‌های پتروشیمی به دنبال خوراک‌های سبک‌تر مثل متان هستند و ترجیح آنها بر این است که از خوراک‌های سنگین‌تر استفاده نکنند.
این مساله تولید پروپیلن را به‌طور نسبی پایین می‌آورد. به این معنی که حتی همان مقدار خوراکی که امکان تولید داریم را نیز تولید نمی‌کنیم.
مساله بعدی که باعث بروز این مشکل شده این است که برخلاف سایر نقاط دنیا که سیاست‌گذاری آنها در توسعه صنعتی براساس خوراک‌ها و زیرساخت‌های موجود است، در کشور ما صرفا احداث کارخانه و تجهیزات جدید برایمان مهم است.
بررسی مدل تامین پروپیلن در اروپا نشان می‌دهد عمدتا این محصول در واحدهای پالایشی تولید می‌شود؛ درحالی‌که در ایران به‌رغم اینکه حجم زیادی محصولات سنگین درپالایشگاه‌ها تولید می‌شود و سبک‌سازی این محصولات عمدتا از مسیر تولید الفین‌ها می‌گذرد (که پروپیلن هم یکی از تولیدات اصلی این روش‌ها است) به جای آنکه تولید اولفین را در پالایشگاه‌ها دنبال کنیم، برای تامین کسری پروپیلن خود به سراغ پروژه‌های سنگین GTPPها (تبدیل گاز به پروپیلن و پلی‌پروپیلن) برویم که هر پروژه نیازمند بیش از 5/ 1 میلیارد دلار تامین مالی است.
حالا در شرایطی که به‌دلیل تحریم‌ها تامین مالی و تامین تجهیزات با محدودیت‌های بسیاری مواجه است، تعداد زیادی پروژه کاغذی در کشور داریم که قرار است پروپیلن را در آنها تولید کنیم.
اما روند پیشرفت آنها حداقل اینگونه نشان می‌دهد که تا 10 سال آینده هیچ‌گونه تغییری در سبد تولید پروپیلن (از این مسیر) ایجاد نخواهد شد.
مساله سوم در تامین خوراک مجتمع‌های پلی‌پروپیلن‌ساز، مشکل بسیار بزرگ تفکیک بخش حاکمیتی صنعت پتروشیمی از پالایش در ایران است. ما تنها کشوری هستیم که این دو صنعتمان از هم مجزا است.
در کشور ما نه تنها مجتمع‌ها از هم تفکیک شده‌اند، بلکه نهاد حاکمیتی و برنامه‌ریز و نهاد نظارتی این صنایع نیز جدا از هم هستند.
این مساله سبب شده است که فرآیند توسعه صنعت پتروشیمی در ایران هیچ ارتباطی با صنعت پالایش نداشته باشد.
از این رو صنایع پالایشی ما به محصولات پتروشیمیایی به‌عنوان یک محصول فرعی ناخواسته می‌نگرند که لازم است حتی‌الامکان از تولید آن اجتناب کنند.
بنابراین به‌رغم آنکه حجم زیادی آروماتیک در واحدهای پالایشی تولید می‌شود، هیچ‌گاه به این فکر نکردیم که با تفکیک این محصول می‌توانیم حجم زیادی به سبد تولید آروماتیک اضافه کنیم.
یا در واحدهای RFCC که قابلیت تولید مقدار زیادی پروپیلن و اتیلن را دارد، این محصولات به شکل ناخواسته و در درصدهای بسیار اندک تولید می‌شوند و برنامه‌ای هم برای افزایش آنها وجود ندارد.
از این رو تولید پروپیلن حتی‌المقدور در کمترین میزان خود کنترل می‌شود. این مساله ناشی از تفکیک این دو صنعت از یکدیگر است و به‌عنوان معضل صنعت پتروشیمی می‌توان از آن یاد کرد که در پروپیلن و پلی‌پروپیلن خود را نشان داده است؛ اما تنها منحصر به این دو محصول نیست.
به مجتمع‌ها اجازه داده نشده که به‌صورت مشترک برای تولید محصولات پتروشیمی در واحدهای پالایشی برنامه‌ریزی کنند و این موضوع، فرصت تولید بسیاری از محصولات با ارزش را از صنعت پالایش و پتروشیمی ما سلب کرده است.
این سه موضوع، اصلی‌ترین عواملی هستند که سبب شده با کمبود خوراک پروپیلن در کشور مواجه شویم و تا زمانی که این موارد اصلاح نشوند، نباید انتظار تغییر چه در کوتاه‌مدت و چه در بلندمدت در سبد تولیدات پتروشیمی یا تولید پلی‌پروپیلن یا پروپیلن داشته باشیم و برای تامین کسری عرضه فقط می‌توانیم روی واردات حساب باز کنیم.
